การไปเยือนฮันเตอร์ดอนเคาน์ตี้ รัฐนิวเจอร์ซี่ ได้รับการจัดอันดับให้เป็นหนึ่งในเมืองที่มีสุขภาพดีที่สุดในสหรัฐอเมริกา

ชีวิตก็คือ สดๆ สำหรับไมเคิล ปารีซี

ทหารผ่านศึกจากกองทัพในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งจะมีอายุครบ 102 ปีในวันที่ 6 ตุลาคม เปิดเผยกับหนังสือพิมพ์ The Post ว่ากุญแจหมายเลข 1 ของการมีอายุยืนยาวคือการแต่งงานกับผู้หญิงดี

และความจำเป็นประการที่สอง ตามที่ผู้มีอายุครบร้อยปีรายนี้กล่าว คือ การได้สูดอากาศบริสุทธิ์ในเขตฮันเตอร์ดอน รัฐนิวเจอร์ซี ซึ่งเป็นชุมชนที่เขาเรียกว่าบ้านมาเป็นเวลา 60 ปีแล้ว

“อากาศที่นี่ดีมากเมื่อเทียบกับอากาศในเมือง” ปารีซี ปู่ทวดลูกห้าคนจากเมืองสต็อกตัน รัฐนิวเจอร์ซีย์ กล่าว “คุณไม่ได้รับน้ำมันเบนซินและขยะอื่นๆ ที่นั่น”

“คุณนั่งอยู่ข้างนอกเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์” หญิงม่ายซึ่งเป็นนักเล่นหีบเพลงและนักเต้นมืออาชีพกล่าวเสริม “และคุณก็กลายเป็นคนละคน”

และปารีสซึ่งเชื่อกันว่าเป็นหนึ่งในผู้อยู่อาศัยที่เก่าแก่ที่สุดของมณฑลนี้ไม่ได้แค่พูดจาเพ้อเจ้อเท่านั้น

บรรยากาศที่เปลี่ยนแปลงไปของ Hunterdon ทำให้ภูมิภาคชนบทได้รับการยกย่องว่าเป็นชุมชนที่มีผลลัพธ์ด้านสุขภาพดีเป็นอันดับ 4 ของประเทศ ตามรายงานของ US News & World Report ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของวงจรการผลิตผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพไม่ดีและมีอายุยืนยาวในจำนวนน้อย

ดินแดนอันเขียวชอุ่ม ซึ่งตั้งอยู่ห่างไปทางใต้ของแมนฮัตตันเพียง 65 ไมล์ ยังได้รับอันดับที่ 35 ในรายชื่อชุมชนที่มีสุขภาพดีที่สุดของรายงานประจำปี 2024 โดยสรุปประจำปีจะจัดอันดับพื้นที่อยู่อาศัยตามคุณสมบัติต่างๆ เช่น สุขภาพของประชากร การศึกษา อาหารและโภชนาการ ที่อยู่อาศัย และสิ่งแวดล้อม

นายเจฟฟ์ คูล กรรมาธิการเทศมณฑลฮันเตอร์ดอน กล่าวว่าสภาพแวดล้อมที่เขียวชอุ่มตลอดปีช่วยยกระดับคุณภาพชีวิตของพลเมืองกว่า 130,000 คน รวมไปถึงผู้มาเยี่ยมเยือนบ่อยครั้งด้วย

เขากล่าวถึงความตกตะลึงของคนนอกที่ว่า "มีผู้คนจากทั่วทุกแห่งมาที่นี่และพูดว่า 'ที่นี่ไม่ใช่รัฐนิวเจอร์ซีย์'" เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทัศนียภาพอันงดงามภายในรัฐการ์เดนสเตตกลับไม่สามารถเลียนแบบความวุ่นวายของนิวยอร์กซิตี้ หรือความวุ่นวายที่คนต้องพลิกโต๊ะได้ มีการนำเสนอในซีรีส์เช่น “The Sopranos” หรือ “The Real Housewives of New Jersey”

“โลกภายนอกช่างแตกต่างออกไปที่นี่” คูล เจ้าของที่ดินรุ่นที่ 6 กล่าว “เราได้ช่วยรักษาพื้นที่เปิดโล่งไว้ได้ 38,000 เฮกตาร์ และฟาร์มหลายแห่งของเราไม่มีพื้นที่เปิดโล่งเลย 1 ในรัฐ

“พ่อของฉันเรียกมันว่า ‘ดินแดนของพระเจ้า’

เส้นทาง 579 Trail ซึ่งถือเป็นความภาคภูมิใจของมณฑล เป็นเส้นทางที่เชิญชวนเมืองต่างๆ และนักท่องเที่ยวให้มาสำรวจความมหัศจรรย์ทางการเกษตรของมณฑล รวมถึงแผงขายผลผลิต สัตว์เลี้ยง โรงผลิตไวน์ โรงเบียร์ และร้านอาหารจากฟาร์มสู่โต๊ะอาหารอีกมากมาย

คาเรน เดอมาร์โก ผู้อำนวยการกรมอนามัย กล่าวว่าทุ่งหญ้าเป็นแหล่งอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการอย่างอุดมสมบูรณ์

“การเข้าถึงผลไม้และผักสดจากฟาร์ม สถานที่เดินเล่นและออกกำลังกาย นั่นล้วนเป็นส่วนหนึ่งของการมีสุขภาพดี” เดอมาร์โกกล่าว

เธอเสริมว่าเทศมณฑลยังให้ความสำคัญกับการบำรุงรักษาทางน้ำและการกำจัดวัสดุอันตรายเพื่อรักษาความสะอาดของชุมชน

และเพื่อสนับสนุนสุขภาพจิตของคนในท้องถิ่นและนักท่องเที่ยว หมู่บ้านแห่งนี้จึงมีศูนย์ผู้สูงอายุ คลับออกกำลังกาย เส้นทางเดินป่า ร้านขายของเก่า เมืองริมแม่น้ำ และกิจกรรมการมีส่วนร่วมของชุมชน เช่น ข้าวโพด มะเขือเทศ และเบียร์ ซึ่งได้รับการเฉลิมฉลอง เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา

“[สิ่งเหล่านี้] เป็นจุดดึงดูดนักท่องเที่ยวจากเมืองใหญ่” เธอกล่าว “การอยู่ในชุมชนแบบนี้… ทำให้มีความเครียดน้อยมาก”

เบรนท์ วอล์กเกอร์และเอมี่ เซอร์ริดจ์ เจ้าของฟาร์ม WoodsEdge ในสต็อกตัน บอกกับ The Post ว่าชาวเมืองก็อตแธมที่เหนื่อยล้าต่างพากันหลั่งไหลมายังทุ่งหญ้า 90 เอเคอร์ของตนเพื่อพักผ่อนและผ่อนคลายร่วมกับจามรี ลามา และอัลปากาของพวกเขา

“เราจัดงานต่างๆ เช่น Llama Lunch, An Alpaca Paint Party และ ShearFest ที่ดึงดูดผู้คนทั้งจากใกล้และไกลจากนิวยอร์กซิตี้” เซอร์ริดจ์กล่าว

เธอและวอล์กเกอร์ ซึ่งเป็นชาวพื้นเมืองของเขตฮันเตอร์ดอนที่แต่งงานกับแฟนสมัยเรียนมัธยมมาเป็นเวลา 25 ปี และเลี้ยงสัตว์ด้วยความรักเพื่อผลิตเส้นใยสำหรับเสื้อผ้าและของใช้ในบ้าน ฟาร์มซึ่งเป็นของตระกูลวอล์กเกอร์มานานเกือบห้าทศวรรษนั้น ยังเป็นสถานที่จัดงานแต่งงานขนาดใหญ่ที่คู่รักที่ชื่นชอบการตกแต่งบ้านสามารถผูกมิตรกันผ่านความยิ่งใหญ่แบบชนบทได้

เซอร์ริดจ์กล่าวว่า “มีคู่สามีภรรยาอย่างน้อยสองคู่ที่แต่งงานกันที่นี่ จากนั้นก็ซื้อบ้านในละแวกนั้นเพราะพวกเขาตกหลุมรักเขตนี้”

ความเย้ายวนใจของป่าไม้ที่แสนอบอุ่นได้ครอบครองหัวใจของกรุงปารีสในปีพ.ศ. 2507

เขาและเอสเธอร์ ผู้เป็นภรรยาผู้ล่วงลับ ย้ายจากเออร์วิงตัน รัฐนิวเจอร์ซี ไปยังมณฑลนี้ หลังจากที่สมาชิกในครอบครัวมอบหมายให้เขาดูแลพื้นที่เกษตรกรรม 100 เอเคอร์

ด้วยความช่วยเหลือจากหลานๆ เพื่อนบ้าน และคนดูแล เขายังคงดูแลสวนผลไม้ ปลูกมะเขือเทศ พริก และมันฝรั่ง

“มีเส้นทางเดินป่าระยะทาง 3 ไมล์ที่ฉันเดินวันละ 2 ครั้ง บางครั้งก็เดินถอยหลัง” Parisi ซึ่งปัจจุบันใช้เครื่องช่วยเดินเดินไปมา กล่าว

เขากำลังตั้งตารอที่จะออกไปฉลองวันเกิดครั้งหน้ากับเพื่อนๆ ในชุมชน พร้อมกับเค้กช็อกโกแลตชิ้นใหญ่ในฤดูใบไม้ร่วงนี้

“ความปรารถนาของผม [สำหรับวันเกิดครบรอบ 102 ปี] ก็คือว่าในวัยนี้ ผมจะมีช่วงเวลาที่ดีเหมือนตอนนี้” เขากล่าว

“ฉันมีชีวิตที่ยอดเยี่ยมมาก”