Mijn dochter is het ‘rare’ kind – ik ben bang dat ze nooit vrienden zal maken

Een moeder vroeg onlangs om advies over hoe ze haar dochter kon helpen, die zich zorgen maakte over de start van groep 3.

De moeder zei: “Mijn dochter gaat naar groep 3 en ze vertelde me laatst dat ze zich zorgen maakt over het naar school gaan, omdat ze een vreemd kind is, geen vriendinnen heeft en niet weet waarom niemand haar aardig vindt. .â€

Ze voegde toe: "Ik heb haar altijd gezegd dat ze zichzelf moet zijn en andere kinderen moet vragen om haar vrienden te zijn... maar ik ben sociaal onhandig en angstig in de buurt van nieuwe mensen, net als mijn man, dus we zijn niet de beste." modellen om vrienden mee te worden, lol.

“Ik weet niet of er iets is wat ik kan of moet doen, maar alle suggesties of adviezen zijn welkom!!”

“We kunnen de school niet controleren, maar we kunnen ze wel een veilig gevoel thuis geven”

Andere ouders herkenden zich in de zorgen van hun moeder en deelden hun advies.

Ten eerste raadde een gebruiker aan om hobby's en naschoolse programma's te verkennen, waar het meisje gelijkgestemde vriendinnen kon ontmoeten.

"Hallo! Moeder zonder vrienden met een eenzaam zoontje zonder vrienden, hier! Ik wilde je alleen maar laten weten dat ik met je meeleef. Heeft ze hobby's? Wat dacht je van clubs of naschoolse programma's waar ze anderen kan ontmoeten met wie het klikt,' schreven ze.

“Doe er ook dubbel zoveel mee. We hebben geen controle over de situatie op school, maar we kunnen er wel voor zorgen dat kinderen zich thuis veilig, gewenst en zeker voelen. “Jij kunt ook de beste vriend zijn :)” vervolgde ze.

“Ik was een vreemd kind”

Anderen waren het met dit advies eens: hoe meer je kinderen meedoen aan activiteiten, hoe meer vrienden ze waarschijnlijk zullen maken.

“Ik zou aanraden om een buitenschoolse activiteit te vinden waar ze interesse in heeft. Bonuspunten als het niet schoolgerelateerd is. Ik was een van de vreemde kinderen op school, maar ik vond soortgelijke vreemde kinderen bij gymnastiek, kunstclubs, kampen, etc.', zei een van hen.

Een zelfverklaard 'vreemd kind' op school voegde toe: 'Vind iets wat ze leuk vindt om te doen en ze zal vrienden maken. Ik was het rare kind op school, maar ik zat in de band, ik speelde een paar kaartspellen, ik heb een paar jaar gevoetbald en duizenden boeken gelezen, door deze activiteiten heb ik veel vrienden ontmoet. Op een gegeven moment zal ze ook begrijpen dat iedereen is raar, zelfs de “coole” kinderen.

Toen vertelde een moeder aan de OP dat deze leeftijd sociaal gezien een bijzonder moeilijke periode kan zijn voor kinderen, dus ze hoeft zich niet al te veel zorgen te maken dat dit een weerspiegeling is van haar kind – of van haarzelf.

“Ik denk dat ze rond het tweede en derde jaar veranderen van een klein kind dat alleen maar speelt met leeftijdsgenoten die fysiek aanwezig zijn en er niet bij nadenkt, naar een kind dat zich ervan bewust is dat ze op een dieper niveau verbinding moeten maken. .

“Opeens besef je dat je bekeken en beoordeeld wordt door de mensen om je heen. En dingen worden steeds aantrekkelijker, vooral bij meisjes. Een deel hiervan is gewoon die overgang en dat is heel normaal. Er vinden veel sociale veranderingen plaats van het eerste tot het zesde jaar.

Uiteindelijk zei een groepslid tegen de moeder dat ze haar ‘vreemde’ kind moest omarmen, omdat dat hem of haar uniek maakt.

"Ik HOU van rare kinderen", schreven ze. “Het zijn de kinderen die opvallen, omdat ze niet zomaar met de stroom meegaan. Het zijn over het algemeen niet de volgers. Misschien is ze nu nog geen leider, maar later in haar leven zal ze zich ook onderscheiden. En met jouw begeleiding in de komende vijf jaar kan ze daar vol vertrouwen komen en het vreemde omarmen.