De langdurige rugpijn van de songwriter uit New York is verdwenen na een nieuwe operatie

Een Mack-truck botste tegen de voor een Emmy genomineerde componist Steve Sandberg aan toen hij in de jaren tachtig een Engelse weg overstak, waardoor hij tegen een straatnaambord reed en een veertig jaar durende strijd tegen rugpijn begon.

Vorig jaar had hij er eindelijk genoeg van. De pianist uit de Upper West Side – die hoofdcomponist en muzikaal leider was voor Nickelodeons “Dora the Explorer” – had moeite met lopen en het dragen van rekwisieten tijdens concerten, ondanks tientallen jaren van fysiotherapie en chiropractische zorg.

“Ik werd heel, heel beperkt in wat ik kon doen”, klaagde Sandberg (69) tegen The Post. “Het was moeilijk om ergens te komen.”

Hoewel hij nerveus was, besloot hij in september 2023 de drie uur durende minimaal invasieve operatie aan NYU Langone Health te ondergaan.

Dr. Charla R. Fischer zegt dat er slechts een handvol Amerikaanse artsen is die routinematig deze revolutionaire techniek toepassen, genaamd endoscopische transforaminale interbody lumbale fusie (TLIF).

Sandberg had een bijzonder moeilijk geval: hij had een cyste ontwikkeld, een met vocht gevulde zak, in een deel van een gewricht in zijn wervelkolom, twee van zijn lendenwervels waren onstabiel en de ruimte binnen dat gebied was kleiner geworden. Als gevolg hiervan kreeg hij pijn in beide benen.

"Als er veel artritis in [de facetgewrichten] zit, kun je een gewrichtskapsel krijgen, en dat heet een gezichtscyste," legde Fischer uit aan The Post. “Het drukte op zijn zenuwwortels en droeg veel bij aan zijn pijn.”

Fischer zei dat ze twee kleine incisies had gemaakt – één voor een camera en één voor haar gereedschap – en het gewricht met de cyste en de hele tussenwervelschijf had verwijderd.

Ze verving het door een schijfimplantaat dat bekend staat als een spacer en een bottransplantaat om het samensmelten van de wervels te stimuleren. Met behulp van robottechnieken plaatste ze schroeven en staven om de wervelkolom te stabiliseren.

Wat deze operatie onderscheidt, zei Fischer, is dat er minimale verstoring van zacht weefsel is, wat leidt tot een snellere hersteltijd.

“Dit toont echt het vermogen aan om te doen wat er in de wervelkolom moet gebeuren zonder grote incisies te hoeven maken of achteraf veel pijn te hoeven hebben”, zegt Fischer, mededirecteur van het Endoscopic Spine Surgery Program aan NYU Langone Health. “Voor sommige patiënten is dit echt een thuisoperatie.”

Deze techniek is ontwikkeld in Zuid-Korea en Fischer zegt dat NYU Langone Health de eerste was die deze techniek toepaste in de omgeving van New York. Ze schat dat ze deze procedure veertig keer per jaar uitvoert.

Voor Sandberg was dit zijn tweede levensveranderende operatie.

Hij beschadigde zijn lever ernstig, brak zes ribben en doorboorde een long tijdens het vrachtwagenongeluk in het buitenland. Teruggaan was deze keer veel gemakkelijker.

Fischer zei dat Sandberg het twee weken na de operatie goed deed en na zes weken volledig hersteld was. Er is doorgaans een herstelproces van drie maanden voor de niet-endoscopische versie van TLIF.

Sandberg had geen stok of rollator nodig om zich te verplaatsen, maar gebruikte medicijnen om de pijn te beheersen.

Hij zegt dat hij van de herstelperiode heeft geprofiteerd door elke dag te lopen en te stretchen – en zelfs 30 pond is afgevallen.

Sandberg kan nu vijf tot zes mijl fietsen op zijn 10-versnellingsfiets en meerdere blokken lopen zonder pijn. Het dragen van een toetsenbord van 20 pond is geen probleem, en het voelt “20 jaar jonger.”

‘Tien maanden later heb ik mijn leven terug’, schreef Sandberg. “Ik heb er eigenlijk geen spijt van gehad, het was fantastisch om te doen.”